maandag 31 augustus 2015

HELDEN MAGAZINE / ORANJE BASKETBALL / EUROBASKET 2015: Van de site van 'HELDEN Magazine', 'Een Kijkje in de Keuken van de Orange Lions'

Al vanaf het begin van het bestaan van het Magazine/de site van 'HELDEN' - het project van Barbara en Frits Barend - besteedt het relatief veel aandacht aan Basketball. Niet zo verrassend als je weet dat Barbara in de USA heeft gestudeerd en het ooit zelfs schopte tot een interview met Michael Jordan...en nog minder als je weet dat Frits dat vroeger in zijn vorige levens ook al deed, ik zag hem bijvoorbeeld ook meer dan eens bij - Persconferenties van - EuroCup-wedstrijden van ABC Amsterdam. En zoals insiders weten; dat was geen ABCtje voor Amsterdamse Basketball-Liefhebbers. En nu maar hopen dat de prestaties van Oranje Basketball, en de aandacht daarvoor in 'HELDEN' een soort van in elkaar gedraaide positieve spiraal worden; dan gaat het goed met het Nederlandse Basketball, en blijft 'HELDEN' een voortrekker..!

In ieder geval: de volgers van 'HELDEN' zullen het al wel hebben gezien, en de Echte Oranje Basketball Fans mogen het NIET MISSEN, dus daarom hieronder een 4-dubbelinterview tussen 'HELDEN' en de Oranje Basketball Helden Henk Norel, Worthy de Jong, Kees Akerboom Jr. en Arvin Slagter. Het originele artikel met links naar nog meer HELDEN-aandacht voor Oranje Basketball --- Hier ---






EEN KIJKJE IN DE KEUKEN BIJ DEORANGE LIONS

Wanneer de nationale basketballselectie thuis speelt, is een wedstrijd regelmatig uitverkocht. Maar bij het grote publiek is het team dat in september voor het eerst in 25 jaar weer op een EK staat nog niet zo bekend. Op weg naar het EK in Zagreb geven Kees Akerboom, Henk Norel, Arvin Slagter en Worthy de Jong aan Helden een kijkje in de keuken van hun team.
Door Lisette van der Geest
Bij de vraag wie steevast het hoogste woord voert, wordt direct lachend naar Worthy de Jong gewezen. De man met het zorgvuldig getrimde sikje op zijn kin en het kleine knotje op zijn achterhoofd trekt zijn wenkbrauwen op in gespeeld ongeloof en lacht vervolgens net zo hard mee. Totdat aanvoerder Arvin Slagter het voor hem opneemt.
Arvin: ‘Er is bij ons niemand die áltijd het hoogste woord voert, dit ligt redelijk gelijk. Worthy is vooral heel grappig en lollig.’ -Hard gelach. Worthy zegt wijselijk niets.-
Kees Akerboom: ‘Wacht maar even, na een half uurtje interviewen komen zijn grappen vanzelf.’
Arvin, op serieuze toon: ‘Maar bij ons in de kleedkamer kan iedereen wat zeggen. Het gaat ook een deel van de kracht worden van dit team: dat wij gelijkwaardig zijn.’
Henk Norel: ‘We spreken in ieder geval bijna allemaal dezelfde taal, Nederlands, dat is al heel wat. Het is daardoor een hechtere groep, denk ik. Voor mij maakt dat verschil. Ik speel in Spanje en vind het heel fijn om, nu ik weer terug ben, in het Nederlands te spreken. Ik mis de Nederlandse humor in Spanje. Wat dat is, Nederlandse humor? Een beetje als Worthy.’ – wederom begint iedereen te lachen-
Kees: ‘Wij kennen elkaar inmiddels al een aantal jaar en als we in de zomer bij het nationaal team samenkomen, voelt het meteen als vanouds. Ik tref hier mijn tegenstanders van het voorgaande seizoen.’


Arvin Slagter en Worthy de Jong - Beeld Gerlinde Schrijver                                 
Kees, met zijn 31 jaar de oudste van het team, loopt inmiddels al ruime tijd mee. Hij zag: de instelling van het team is anders, sinds de groep vier jaar geleden werd uitgebreid met een aantal spelers.
Kees: ‘De vaste kern is toen vergroot. Die spelers, waaronder Worthy, hebben voor een soort cultuurommekeer binnen het team gezorgd.  Het team is nu het belangrijkste, niet het individu. Ik denk dat die kwalificatie van vorig jaar is gelukt door dit teamspel. We kwamen dichter bij elkaar en werden een beter team.’
Arvin: ‘Drie jaar geleden was het Nederlandse basketball op sterven na dood. Er was geen geld. Wij vonden dat het niet kon dat het Nederlandse mannenteam niet zou bestaan, je kunt het vlaggenschip in je sport niet missen, dat kan funest zijn voor de toekomst. Dat besef, die instelling, heeft gezorgd voor een vergroot saamhorigheidsgevoel. Het feit dat iedereen zich alleen daardoor al verbonden voelde, droeg bij aan de prestaties.
Kees: ‘Er is met dank aan oud-internationals een stichting opgericht waar onder meer TEAMKPN Sportfonds aan bijdraagt. En dit heeft ervoor gezorgd dat wij nu een EK kunnen spelen. Dat is echt bijzonder. En het is mooi dat er zo’n initiatief van KPN ontstaat, zij sponsoren niet alleen basketball, maar ook andere sporten die in geldnood zitten en dat zijn er nogal wat de laatste tijd omdat de economie slecht ging. Naast ons is dit jaar het waterpoloteam aan de beurt.'
‘Als je kijkt naar Spanje, waar Henk vandaan komt, daar worden alle sporten gesteund door de overheid, ook de breedtesport. Hier is dat niet zo. Dat maakt het lastig voor clubs. Zaalhuur is vaak drie keer zo duur als een voetbalveld dat een paar meter verder ligt. Wat dat betreft is het hartstikke mooi dat KPN helpt.’
Beeld Gerlinde Schrijver
In de kleedkamer heeft iedereen een vaste plek. Dat is hoe het werkt in het nationaal basketballteam. In de zomer, wanneer de groep weer voor het eerst dat jaar samenkomt, houdt elke speler zich aan de plaats waar hij die dag ging zitten.
Henk, die wegens verplichtingen in het buitenland later bij het team aansloot zegt tegen Kees: ‘Ik werd gister weggeschopt door jou.’
Kees: ‘Jij zat op mijn plek!’
Henk: ‘Door Kees laat ik mij wegschoppen. Door die andere twee hier ook, maar de rest van het team eh..’ En hij schudt ontkennend zijn hoofd.
Kees: ‘Wat die zitplaatsen betreft hebben spelers hun ritueeltjes. Waarom? Vastigheid, vertrouwdheid. Mensen zijn toch creatures of habit, zoals ze dat zeggen. Misschien helpt het bij het focussen. Dit gaat vanzelf.’
Henk: ‘Ik zit nu wel op een plekje, maar tussen Kees en Roeland (Schaftenaar, LvdG) ingeschoven. Als zij aan het omkleden zijn kan ik beter even wachten.’ Dan, op serieuzere toon: ‘Nee, ik heb niets te klagen.’
Worthy kent een andere jeugd dan Kees, wiens vader goed was voor 182 interlands en ooit werd opgenomen in een Europees All Star team. Hoewel Kees, benadrukt hij, thuis nooit richting een sport werd gedwongen. Na wat rondkijken bij andere sporten, waaronder twee badmintontrainingen wist hij: basketball vind ik simpelweg het leukste om te doen. Zo werd het de sport waar zijn naam alleen al voldoende was om op te vallen.
Worthy: ‘Ik begon niet laat met basketball, op mijn elfde, maar pas rond mijn negentiende kwam ik écht op de radar.
Kees: ‘Ik weet nog dat wij destijds tegen jou moesten spelen en we een video zagen waarin je tussen drie man door vliegend naar de basket de bal afdunkt. Wij riepen meteen: wie is dat?!’

Henk Norel en Kees Akerboom - beeld Gerlinde Schrijver                                
Worthy staat inmiddels bekend om zijn harde werk in het veld en om zijn creativiteit, wat tot uiting komt in zijn haardracht. En in tegenstelling tot Arvin, Kees en Henk heeft Worthy een aantal tatoeages op zijn lijf. Henk: ‘Als we het EK winnen zet ik een tatoeage. Ieders naam op mijn borst!’
Arvin: ‘Worthy is een stuk excentrieker dan ikzelf. Maar dat maakt het mooi. We hebben een gevarieerd en gekleurd team, ik denk dat dit onze kracht is.’
Worthy: ‘Het brengen van energie en creativiteit in het veld dat is mijn kracht.’
Henk: ‘Als we in een vibe zitten kan hij het verschil maken. Hij is iemand die er keihard voor gaat en creativiteit toevoegt.’
Kees: ‘Met creativiteit kun je momentum genereren. Zo’n moment waarbij je kansen creëert en alles op z’n plek kan vallen. Worthy is vaak de aanstichter voor dat momentum.’
Arvin: ‘Soms heeft hij onnavolgbare acties, waarbij je echt denkt: wat ga je doen? Kees is onze routinier. Ik durf niet eens te schatten hoe lang hij al niet bij het Nederlands team zit.’
Henk: ‘Als we punten nodig hebben in de laatste minuut, omdat we met vier punten achterstaan, dan zou ik Kees erin brengen. En bij Arvin zegt het al genoeg dat hij de afgelopen drie jaar bij drie clubs heeft gespeeld en alle keren kampioen is geworden. Hij is de basisspeler die altijd constant presteert en zich het schompes werkt om de beste te blijven. Voor zichzelf én voor het team. Misschien is hij wel de belangrijkste speler van het team.’
Worthy: ‘Arvin is de coach op het veld, want hij ziet iets vaak net even beter dan de meeste andere spelers.’
'Als ik in Amsterdam loop en ik word aangesproken, dan zijn het altijd Spanjaarden'
Als het gaat om bekendheid, is Henk degene die het vaakst herkend wordt.
Henk: ‘Als ik in Amsterdam loop en ik word aangesproken, dan zijn het altijd Spanjaarden. Het is zelfs al vaker gebeurd dat ik op het vliegtuig naar Nederland wacht en er een Spanjaard naar me toekomt voor een foto. Dan kijken al die Nederlanders ineens van: wie is dat dan? Maakt ook niet uit.’
Arvin: ‘Het komt nauwelijks voor dat ik herkend word. Als dat hier al gebeurt, dan zijn het mensen die uit de basketbalwereld komen.’
Kees: ‘Die mensen ken jij zelf dan waarschijnlijk ook!’
De grappen van Worthy blijven uit, tot het einde van het gesprek, als kort bondscoach Toon van Helfteren wordt aangestipt. ‘Vraag aan Toon wanneer zijn snor eraf gaat, wat we daarvoor moeten presteren’, zegt hij, met glimmende ogen. Het antwoord van de bondscoach later is zeer beslist: ‘Wie vroeg dat? Niet. Die gaat er niet af.’
Meer weten over de coach Toon van Helfteren? Lees hier zijn profiel. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten